Geestelijke Verzorging
Waar staan wij voor?
Wanneer ziekte en ziekenhuisopname u overkomen, kan dat gevoelens losmaken van onzekerheid, angst, somberheid, twijfel, eenzaamheid of verdriet. Ingrijpende gebeurtenissen roepen soms vragen op over het bestaan en zingeving. Ze raken aan de levensvragen.
De geestelijke verzorgers van Zuyderland bieden u een luisterend oor en persoonlijke aandacht om gevoelens en gedachten te kunnen delen. Zij ondersteunen patiënten en naasten bij vragen rondom zingeving. Samen kijken we naar wat troostend en helpend kan zijn. Dit kan naast een gesprek ook het verzorgen van een passend ritueel zijn.
Tussen de regels
Ongetwijfeld kent u de uitdrukking ’tussen de regels doorlezen’. Het betekent dat er meer wordt bedoeld dan er letterlijk geschreven staat. De context van het verhaal is nodig om het goed te kunnen begrijpen, want met alleen datgene wat er in de tekstregels staat kom je er niet.
En zoals je tussen de regels door kunt lezen, kun je ook tussen de regels door luisteren. Als iemand een verhaal vertelt is het goed om niet alleen op de woorden te letten, maar ook op de manier waarop het verhaal verteld wordt. En op dat wat niet verteld wordt. Het is een luisteren om te horen waar het echt om gaat. Want als iemand je tussen de regels door ook begrijpt dan gaat het om een ervaring van gezien en erkend zijn op een heel fundamenteel niveau.
In het ziekenhuis spreek ik met veel mensen. En ik hoor veel verhalen. Vaak gaat het daarbij niet om zomaar een verhaal, maar om het levensverhaal van mensen. Het verhaal van een heel leven; soms indrukwekkend lang, soms wat korter. Het zijn voor mij stuk voor stuk boeiende en vaak ook aangrijpende verhalen. Zoveel mensen zoveel verhalen. En ieder verhaal is het waard om verteld en gehoord te worden. Vaak is het een moment van stilstaan en terugkijken, de balans opmaken; wat heeft mij hier gebracht en hoe ga ik nu verder.
Ook in het vertellen van het levensverhaal klinkt soms tussen de regels door wat de kern is; wat het leven zin en betekenis geeft. Zo was er eens een mevrouw die voor de zoveelste keer was opgenomen in het ziekenhuis. Ze was alleenstaand en had nog een oude moeder. Tijdens het gesprek bespraken we hoe het was voor haar om zo vaak in het ziekenhuis te liggen. Ze noemde ook een paar keer haar moeder en dat ze zich zorgen maakte over haar. Tussen de regels door beluisterde ik dat haar band met haar moeder erg sterk was en dat ze het voor haar moeder erger vond dat ze in het ziekenhuis lag dan voor zichzelf. Door dit voor haar te benoemen voelde ze zich gehoord en werd ze veel rustiger, zonder dat de situatie erdoor was veranderd.
In de gesprekken die ik voer merk ik dat er soms iets bijzonders gebeurt. Misschien herkent u die ervaring wel. Een blik van verstandhouding, een gebaar dat maakt dat je je begrepen voelt. Het zijn voor mij een soort richtingwijzers dat we een belangrijk gebied naderen. Dat tussen de regels van het verhaal iets aan de orde komt dat raakt aan de kern van het bestaan. Het kan dan goed zijn om dat wat tussen de regels verstopt is wat meer in het licht te zetten. Dat kan je verder helpen bij het schrijven van het levensverhaal waar we elke dag mooie en minder mooie stukken aan toevoegen.
Anco van der Vorm, geestelijk verzorger