Ga naar hoofdinhoud

'Ik ben trots op mezelf dat ik mijn fobie in die tunnel heb overwonnen’

Lees het hele verhaal

Chantal Dierickx of Diriks

MRI

'Ik ben trots op mezelf dat ik mijn fobie in die tunnel heb overwonnen’

Chantal Dierickx of Diriks (46) lijdt aan claustrofobie. Als ze zich in kleine of afgesloten ruimten bevindt, ontstaat engtevrees, wat tot paniekaanvallen leidt. Om een goed behandelplan te maken wil de arts een MRI-scan laten maken. Chantal krijgt het op voorhand al Spaans benauwd, als ze zich in gedachten in de smalle buis van de MRI scanner ziet liggen.

Chantal: ‘Dit is voor mij de eerste keer dat ik een MRI-scan moet laten maken. Op een schaal 1 tot 10 scoor ik een 9 voor mijn angstniveau. Deze fobie zorgt ervoor dat ik bijvoorbeeld niet in een lift stap of een grot bezoek. Als ik in een kleine ruimte ben, zorg ik altijd dat de deur wijd openstaat. Dankzij goede uitleg vooraf en een fantastische begeleiding is het onderzoek uiteindelijk 200% meegevallen.’

Eind 2017 start in Heerlen het MRI-claustrofobie dienstencentrum. Claustrofobische patiënten krijgen de mogelijkheid om op een rustig moment proef te liggen in de scanner. Chantal krijgt uitgebreid uitleg dat de nieuwe MRI-scanner breder is en dat ze gebruik kan maken van een speciale prismaspiegelbril waarmee Chantal haar dochter ziet die aan het uiteinde van de tunnel zit.

Chantal: ‘De medewerkers die mij begeleiden zijn positief, vriendelijk en wat voor mij erg belangrijk is, de rust zelve. Ze nemen alle tijd die nodig is om me gerust te stellen. De ruimte waar de MRI staat is heel licht en voelt prettig aan. Ik ga op een bed liggen. Beetje bij beetje word ik in de buis geschoven terwijl een medewerker me vasthoudt. In mijn handen heb ik een bel die ik in geval van nood in kan drukken. Als ik een tijdje in de scanner lig, voel ik benauwdheid opkomen. Meteen komt iemand naar me toe en praat met me. Ook gaat de ventilatie aan zodat frisse lucht door de tunnel stroomt. Als snel voel ik de benauwdheid wegtrekken. Mijn spieren ontspannen lukt jammer genoeg niet en ik lig als een plank op het bed. Na afloop voelen mijn spieren dan ook pijnlijk aan. Ondanks dat ben ik ben trots op mezelf dat ik mijn fobie in die tunnel heb overwonnen. Dat was zonder die super begeleiding nooit gelukt.’